وی با حضور در این شبکه وهابی، افزون بر تایید مواضع تفرقه افکنانه این شبکه، با گرفتن ژست مدافع حقوق بشری، اوضاع اقلیت های مذهبی در ایران را نیز نامطلوب توصیف کرد و عدم مشارکت در فعالیت های اجتماعی و سیاسی از جمله انتخابات را بهترین شیوه برای دستیابی به حقوق اهل سنت معرفی نمود.
بنی صدر که به خیانت به مردم و نظام نوپای ایران شهره است، بدون اشاره به جرم و جنایات خود، به دفاع از سران فتنه و افرادی که به جرم سیاسی در زندان به سر می برند پرداخت.
جای این سوال باقی است که چرا زمانی که بنی صدر با رأی مردم به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد، هیچگاه حرفی از تحقیر آمیز بودن انتخابات به زبان نمی آورد؟!
ضمنا نمی توان از پیوند میان وهابیت و مجاهدین خلق چشم پوشی نمود و از این رویداد به قرابت اندیشه این دو گروه افراطی پی می بریم. جالب اینکه شبکه وهابی کلمه به گونه ای از بنی صدر یاد می کند که گویی تنها امید این روزهای وهابی ها برای نفوذ در ایران این مهره سوخته می باشد.
یادآور می شویم که در دوران حضور بني‌صدر در جايگاه رياست جمهوري شاهد اقداماتي از وي بوديم که وي را در برابر جريان اصلي انقلاب به رهبري حضرت امام قرار مي داد. بني صدر خود تلاش مي‌کرد تا با ايجاد جرياني جديد در راستاي تضعيف خط اصيل انقلاب گام بردارد و در اين مسير از ترفندهاي زير بهره مي‌جست:
1- ايجاد جنگ رواني عليه نيروهاي انقلاب, 2- ايجاد اختلاف و دودستگي بين مسئولين, 3- همسويي با گروهکهاي معاند، بالاخص منافقين, 4- همگرايي با بيگانگان, 5- فرصت سوزي در جايگاه مهمي چون رياست جمهوري و فرماندهي کل قوا
بني‌صدر با سوء مديريت خود که بي‌شک به عنوان خيانتي آشکار در تاريخ اين سرزمين ثبت گرديده است, موجب گرديد که بخشي از کشور در اشغال متجاوزان قرار گيرد و خسارات جبران ناپذيري جاني و مالي بر اين کشور وارد شود. موارد قابل بررسي در اين زمينه عبارتند از:
1- عدم آماده سازي کشور براي دفاع در برابر متجاوز, 2- عدم به رسميت شناختن سپاه و پشتياني از آن به عنوان بخشي از نيروهاي مدافع کشور در برابر تجاوز] 3- ايجاد اختلاف بين سپاه و ارتش, 4- ارائه و تاکيد بر اجراي طرحهاي کاملا اشتباه از لحاظ نظامي, 5- برخورد با عناصر انقلابي ارتش.
به دنبال این موارد و با سخنرانی های 28 آبان ماه در عاشورای حسینی و 14 اسفند زمینه برای سقوط او فراهم شد تا اینکه سرانجام در اول تیر ماه 1360 با حکم امام خمینی (ره) از ریاست جمهوری عزل شده و پس از چند ماه زندگی مخفیانه در کشور، به فرانسه گریخت.
گفتنی است او در سالهای اقامت در خارج از ایران همواره به فعالیتهای خود علیه نظام اسلامی ادامه داده و از هر فرصتی برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی ایران استفاده کرده است.